Гэтая гісторыя здарылася ў даўнія часы, калі дзяржаўны дзеяч і рэфарматар Антоній Тызенгаўз займаўся развіццём беларускіх зямель. Пазнаёміўшыся з ірландскім вандроўнікам і натуралістам Гансам Слоанам, ён запрасіў яго жыць пры двары ў Гродне. Знаўца ірландскага фальклору Слоан падарыў князю Тызенгаўзу старажытны амулет, што прыносіць поспех - медальён з чатырохлістнай канюшынай. Людзі думалі, што ў тым ліку дзякуючы амулету Гродна ў тыя часы квітнеў.
У купальскую ноч Тызенгаўз і Слоан адправіліся на пошукі беларускай легенды - чароўнай папараць-кветкі, якая паказвае на схаваныя скарбы. Тут і пачаліся іх прыгоды.
Чароўны абярэг князя Тызенгаўза і статуя Лепрыкона
Слухаць легенду
0:00
Четырохлісная канюшына на капелюшы, дакрананне да якой прыносіць поспех
Пацерці нос — да моцнага здароўя і выдатнага самапачуцця
Стары ліхтар, святло якога прыводзіць да рамантычных сустрэч
Зношаныя чаравікі, кожны крок у якіх вядзе да захапляльных і ўражлівых падарожжаў
Збанок з манетамі, калі яго патерці, прыносіць багацце
Дакрананне да звонкіх бутэлек прыносіць шумную весялосць у яскравой і душэўнай кампаніі
Так гісторыя пра чароўны абярэг і статую Лепрыкона О'Шы стала часткай культурнай спадчыны Беларусі і Ірландыі, аб'ядноўваючы дзве вялікія культуры і нагадваючы пра важнасць сяброўства, узаемаразумення і павагі.